(c) Andreas Van Esbroeck
Het vorige samenwerkingsakkoord dateert al van 1998 en was dringend aan herziening toe. Bij haar aantreden als Vlaams minister van Justitie was dit een van de eerste dossiers die Zuhal Demir aanpakte. Het nieuwe akkoord tussen de Vlaamse en federale overheid werd nu goedgekeurd door de Vlaamse Regering. Daarenboven richt Vlaanderen een commissie op die alle bevoegde actoren bevraagt en terugkoppelt naar het beleid.
Niet telkens opnieuw verhaal doen
Slachtofferzorg wordt in Vlaanderen verzorgd door drie gespecialiseerde diensten: de dienst slachtofferbejegening binnen de politie, waarmee slachtoffers als eerste mee in contact komen, de dienst slachtofferhulp van de Centra Algemeen Welzijnswerk, dat dieper ingaat op geleden trauma’s, en Slachtofferonthaal, dat mensen begeleidt tijdens de gerechtelijke procedure. Een logische opsplitsing, maar slachtoffers willen gewoon geholpen worden. Daarom wordt in het nieuwe akkoord vastgelegd welke informatie tussen de diensten gedeeld wordt, zodat mensen niets steeds opnieuw hun verhaal moeten doen.
Lokaal netwerk slachtofferhulp
“Ieder verhaal van een slachtoffer is uniek”, gaat de minister verder. “Je kan niet alle facetten van de behoeften van slachtoffers voorzien binnen deze drie diensten. Daarom moeten we ook verder durven kijken dan die traditionele diensten. Zo stelt het samenwerkingsakkoord dat er op lokaal niveau een netwerk slachtofferzorg uitgebouwd moet worden waarin alle organisaties die in de regio werkzaam zijn worden betrokken om op lokaal niveau samenwerkingsafspraken te gaan maken. Denk maar aan de Zorgcentra na Seksueel Geweld en lotgenotengroepen. Enkel door allemaal samen te werken kunnen we tegemoetkomen aan de noden van de slachtoffers.”
Warm bad
“Slachtofferzorg in Vlaanderen moet als een warm bad aanvoelen. We moeten mensen problemen uit handen nemen op een empathische manier en vermijden dat slachtoffers de hulp missen waar ze recht op hebben”, besluit Zuhal Demir.
