© Emy Elleboog
Vlaanderen bereikte vandaag de dag de kaap van 1.754 mensen onder elektronisch toezicht op hetzelfde moment. Dat is ongezien. “1.700 is het equivalent van drie grote gevangenissen. Op jaarbasis waren dat er 5.200 in 2022 voor Vlaanderen alleen. Ter vergelijking: in Nederland waren dat er 2.000 minder”, stelt Zuhal Demir. Zij eist een bijsturing van het federale beleid dat enkelbanden ziet als oplossing voor de overbevolking in de gevangenissen.
Alarmbel
Maar, zolang er federaal geen bijsturing komt van het beleid, is de Vlaamse justitie belast met de uitvoering van de enkelbandstraffen en werkstraffen. Om de toestroom aan te kunnen trok Demir binnen de Vlaamse Regering aan de alarmbel en verkreeg ze 9 miljoen euro extra werkingsmiddelen per jaar om onder meer straffeloosheid te voorkomen. Dat wordt vooral ingezet voor de uitvoering van werkstraffen, enkelbandstraffen en de benodigde technologie.
Slachtoffer optimaal beschermd?
“We moeten heel goed nadenken waar we mee bezig zijn. Als we het enkelbandensysteem nog verder uithollen, verliest het zijn waarde. Er moeten een aantal voorwaarden vervuld zijn voor je een enkelband kan geven. Is het slachtoffer optimaal beschermd als de dader onder enkelband zit? Is het de beste keuze voor de algemene veiligheid. Kan men de criminele feiten gewoon verderzetten onder enkelband? Huisgeweld? Tienerpooiers? Drugs dealen? Het is een vertrouwen dat mensen krijgen. Eenmaal dat geschaad is, moet men onmiddellijk terug naar de gevangenis, bijvoorbeeld als men eerder de enkelband doorknipte”, meent Demir.
“Je kan enkelbanden niet gebruiken om overbevolking te bestrijden. Daarvoor dient het niet. Er is een verschil tussen mensen nieuwe kansen geven of hen meer kansen geven om hun criminele daden verder te zetten! Het federale niveau moet hier zijn verantwoordelijkheid nemen”, besluit Demir.
